CYRKI STACJONARNE EUROPY ŚRODKOWEJ I ZACHODNIEJ

Na blogu prezentowałem Wam już cyrki stacjonarne Europy wschodniej, republik postradzieckich, regionu Kaukaskiego, Mongolii itd. Było ich kilkadziesiąt, każdy inny, każdy zachwycający. Dziś cyrki stacjonarne, które były lub można je odwiedzać do dziś w Europie środkowej, zachodniej i Skandynawii. Oczywiście to też nie wszystkie, lecz część. Zapraszam Was w pierwszą część podróży po cyrkach stacjonarnych w:  KOPENHADZE, WARSZAWIE, POZNANIU, PARYŻU, SZTOKHOLMIE ORAZ WIEDNIU

CIRCUS BUILDING KOPENHAGA: okrągły budynek oddany do użytku w 1886 roku, jako miejsce występów cyrkowych. Ostatni cyrk zagrał w tym miejscu w 1990 roku. Pierwszym właścicielem był słynny Ernst Renz- dyrektor Circus Renz, który na swoim cyrkowym biznesie stał się milionerem i zbudował cyrki stacjonarne w Berlinie, Kopenhadze czy Wrocławiu. Ten w stolicy Danii miał banalniejszą ale solidniejszą konstrukcję. Renz nie odnowił dzierżawy po sezonie 1888 i zmarł w 1891. Zamiast tego w budynku cyrku odbywały się występy różnych zagranicznych firm cyrkowych, które przejeżdżały przez Kopenhagę podczas swoich europejskich tras.W marcu 1914 roku budynek Cyrku został zniszczony przez pożar, w wyniku którego pozostały jedynie mury zewnętrzne. Został szybko odbudowany i zyskał nowego właściciela Zirkus Sarrasani, kolejno był to Circus Schumann(1918-1969). Schumann został zastąpiony przez inny wybitny duński cyrk, Benneweis, kierowany przez Eli Benneweis, prezentujący letnie przedstawienia od 1970 do 1990. W 1988 roku budynek cyrku został wpisany na listę Duńskiej Agencji Dziedzictwa. Po spadku sprzedaży biletów Circus Benneweis zdecydował się opuścić budynek w 1990 roku. Od tego czasu budynek był wykorzystywany do różnych działań i wydarzeń, w tym musicali, baletu, konferencji i koncertów.

KOPENHAGA

CIRCUS BUSH w Wiedniu to sporch rozmiarów budynek zbudowany w 1874 roku, lecz początkowo służył jako wystawa rzadkich eksponatów przyrodniczych. W 1883 roku nie brakło wystawy obrazów w tym też z Sobieskim. W 1892 roku kilka lat po wykupieniu przez Paula Busha powstał tam Circus Bush z widownią na 2600 miejsc, jedną z największych atrakcji był pokaz 40 ogierów i pantomima „Noc Walpurgii na Blocksbergu”. W 1910 sam Busch zaprezentował pantomimę wodną z udziałem artystów z Chi. Od 1912 r. grał również Circus-Busch-Varieté pod dyrekcją C. Adlera i Turla Wienera. W 1915 roku Circus Krone zaprezentował widowisko na arenie „World Fire”.W 1920 roku został przekształcony w kino Circus Bush na 1700 miejsc . W 1945 roku kino Busch zostało poważnie zniszczone, a następnie rozebrane, co nie zmienia fakt, że przez pół wieku spektakle cyrkowe itp. obejrzało kilka milionów widzów.

https://de.wikipedia.org/wiki/Datei:Der_Zirkus-Busch-Bau_in_Wien_1892.jpg

AMFITEATR ASTTLEYA LONDYN: Nie można pominąć klasyka, cyrku stworzonego przez prekursora współczesnej sztuki cyrkowej. Kto wie gdyby nie Astley nie było by dziś cyrku jakiego znamy? Amfiteatr został otwarty w 1773 roku. Obiekt spłonął w 1794 roku, a następnie odbudowano go w niespełna siedem miesięcy, zanim ponownie został zniszczony przez pożar w 1803 roku. Amfiteatr został ponownie odbudowany, tym razem w stylu konkurencyjnego Cyrku Królewskiego Charlesa Hughesa z bogatymi dekoracjami i podobno największą sceną w Londyn. Wraz ze wzrostem dobrobytu i odbudową po kolejnych pożarach, stał się Królewskim Amfiteatrem Astley i był to dom cyrku. Po odbudowie Amfiteatru po trzecim pożarze podobno był bardzo okazały. Ściany zewnętrzne miały 148 stóp długości, co było większe niż cokolwiek innego w tym czasie w Londynie. Wnętrze Amfiteatru zaprojektowano ze sceną proscenium otoczoną lożami i galeriami dla widzów. Ogólna struktura wnętrza była ośmioboczna. Dół używany przez artystów i jeźdźców stał się znormalizowaną średnicą 43 stóp, z okrągłą obudową otoczoną malowaną czterostopową barierą. [3] Pierwotny cyrk Astleya miał średnicę 62 stóp (około 19 m) , a później ustanowił go na 42 stopy (około 13 m), co od tamtej pory jest międzynarodowym standardem dla cyrków.

CYRK OLIMPIJSKI PARYŻ. Cyrk Astleya(Amfiteatr Astleya) był pierwszym specjalnie wybudowanym budynkiem cyrkowym we Francji. Znajdował się na dużym terenie przy rue du Faubourg du Temple i był okrągłym teatrem zbudowanym z drewna, z dwoma poziomami siedzeń i oświetlonym 2000 świec. Teatr był otwarty przez cztery miesiące w roku i prezentował występy jeździeckie przeplatane żonglerką i innymi aktami. Astley wydzierżawił swój paryski cyrk Antoniemu Franconiemu w 1793, podczas Rewolucji Francuskiej. Ze względu na niewielkie rozmiary teatru Astleya Franconi przeniósł cyrk do klauzury dawnego klasztoru kapucynów, gdzie zbudował stajnie i nowy teatr. W 1807 Franconi oddał swoje przedsiębiorstwo swoim dwóm synom, Laurentowi i Henri, którzy przemianowali je na Cirque Olympique. Bracia Franconi zostali zmuszeni do zamknięcia tego teatru 27 maja 1816 r., ze względu na planowaną w tym miejscu budowę skarbu publicznego, przenieśli cyrk do dawnego Cyrku Astleya, remontując go i zmieniając nazwę na Cirque Olipmpique. Otwarcie nowego teatru nastąpiło 8 lutego 1817 roku. W nocy 15 marca 1826 roku, po przedstawieniu jednoaktowego melodramatu L'incendie de Salins , z wielkim spektaklem odtwarzającym dramatyczny pożar z 27 lipca 1825, efekty pirotechniczne wywołały prawdziwy pożar, który doszczętnie spalił teatr. Po pożarze, który zniszczył Cirque Olympique na rue Faubourg du Temple, bracia Franconi ponownie przenieśli się, tym razem na, gdzie zbudowali kolejny teatr, znany również jako Cirque Olympique. Nowy teatr, zbudowany, został otwarty 21 marca 1827 roku. Cyrk Olimpijski był uważany za jeden z najpiękniejszych, najbardziej profesjonalnych cyrków przez wiele lat.

CYRK STANIEWSKICH W WARSZAWIE: Cudowne miejsce w Warszawie, którego nie ma od niemal 80 lat. To miejsce w przedwojennej Warszawie znały wszystkie dzieci, znali również doskonale dorośli.Cyrk Ciniselli potem Staniewskich był ulubionym miejscem dla warszawiaków i okolicznych mieszkańców. Społeczność mogła tam zapomnieć o szarej rzeczywistości, pośmiać się i podziwiać wspaniałych artystów oraz tresury zwierząt. rodzona w Sankt Petersburgu Wilhelmina Ciniselli pochodziła z włoskiej rodziny, która zdominowała branżę cyrkową w imperium rosyjskim na długie lata. W 1882 roku Wilhelmina zdecydowała się na budowę cyrku w Warszawie. Został on otwarty w 1883. Niestety, cyrk zbankrutował i w 1895 przejął go Alessandro Ciniselli, wnuk Wilhelmi. Alessandro okazał się być obdarzony większym talentem do prowadzenia przedsięwzięcia i z powodzeniem prowadził je do roku 1914, kiedy to sprzedał cyrk Stanisławowi Mroczkowskiemu. Ten zmienił nieco repertuar – zrezygnował z wielkich przedstawień taneczno-muzycznych na rzecz występów woltyżerów, treserów i klaunów. Był to duży budynek na rogu ulic Ordynackiej i Okólnik w Warszawie. Był to ośmiopiętrowy neorenesansowy gmach spełniający światowe standardy, z widownią mogącą pomieścić ok. 3000 widzów. Koszty jego budowy wynosiły 180 tysięcy rubli. Cyrk Braci Staniewskich był jednym z najlepszych na świecie cyrków i prezentował bardzo wysoki poziom artystyczny. Miejsce słynęło z cyrku wodnego. Arena miała specjalną konstrukcję, dzięki której można ją było wypełnić wodą. W cyrku odbywały się też walki zapaśnicze. Ponoć do zwiększenia popularności cyrku braci Staniewskich w okresie międzywojennym miały przyczynić się gościnne występy w nim (w I poł. lat 20. XX w.) najsilniejszego człowieka świata, polskiego Żyda ze Strykowa (wtedy już obywatela USA).
W 1929 cyrk zbankrutował i wtedy przejęli go bracia Staniewscy. Za ich rządów repertuar rozszerzył się o walki zapaśnicze. Niestety, sukcesy cyrku przerwała wojna. Niemcy całkowicie zbombardowali budynek traktując go jako tarczę.

TUTAJ POCZYTACIE O CYRK POZNAŃ

CIRKUS ARENA W SZTOKHOLMIE: Jest to budynek z amfiteatrem mieszczącym 1600 osób. Pochodzący z Frnacji Didier Gautier został obywatelem Szwecji w 1830 roku i otrzymał pozwolenie na budowę stałego budynku cyrkowego w dzielnicy Djurgården w Sztokholmie. W 1869 Didi Gautier sprzedał swój cyrk. Budynek spłonął później i został odbudowany w 1892 roku jako obecny Djurgårdscircus. Od czasów powojennych odbywają się tam głównie koncerty i gale, a nie spektakle cyrkowe. Mimo wszystko jest utrzymywana pamięć o pierwotnej funkcjonalności tego budynku i to nie tylko w nazwie Cirkusteatern.

W DRUGIEJ CZĘŚCI PODCZAS 3 MAJÓWKI NA BLOGU(UPSS WYGADAŁEM SIĘ) CYRKI Z PARYŻA, BUDAPESZTU, MONACHIUM, WROCŁAWIA, BERLINA I NIE TYLKO.