Dziś troszkę inny post na blogu. Można powiedzieć, że zostałem sam przez siebie zmuszony do napisania tych kilku zdań, bo może tak po prostu trzeba?
Wielu ludzi dąży by zrealizować w życiu coś o czym się pragnie, co cię kocha, stawiamy sobie nowe cele, dążymy do ich realizacji, często też chcemy by to co robimy mogło zadowolić i usatysfakcjonować nie tylko nas, ale też innych, albo zwłaszcza innych. Nie zawsze pomysły, które człowiek ma w głowie z teorii łatwo przechodzą w praktykę, właściwie niemal zawsze w praktyce jest inaczej. Rzadko można znaleźć osoby, które podejmują się ambitnych zadań/projektów. Jeszcze mniej jest takich, którzy mimo pochwał dotyczących ich pracy wciąż uważają, że to co robią nie jest tak dobre jak być powinno.
W ostatnim czasie wielokrotnie zastanawiało mnie, dlaczego osoba, którą znam, która podjęła się dość trudnego zadania, która włożyła w to całe swoje serce (w tym przypadku nie mogłoby być inaczej), która stworzyła coś czego nie było w polskim cyrku chyba jeszcze nigdy, albo przynajmniej długo nie było – w moim odczuciu nie chcę za bardzo uwierzyć, że zrobiła naprawdę kawał dobrej roboty.
Okej bo zawsze można coś poprawić, zawsze coś może nie grać, ale to chyba nie jest aż tak istotne. Istotne jest to, że mimo różnych trudności, mimo tego że w praktyce znów musiało być nieco inaczej, to finalnie efekt jest dość jednoznaczny – udało się i człowiek, który rozbawia na arenach Europy od 15 lat, odkrył swój nowy dar jakim jest tworzenie pomysłów na widowiska – w 2023 to był początek, w 2024 to kontynuacja, a ja mam nadzieję że na tym się nie zakończy. Widać, że robisz to z pasją, i przede wszystkim profesjonalnie - masz talent, a nie papier z szkoły teatralnej.
Mam jednak tylko jedną maluteńką prośbę… "Panie Reżyserze" – uwierz w siebie trochę bardziej, bo zrobiłeś coś z czego możesz być dumny, a ja i myślę, że i mnóstwo innych osób jest z Ciebie dumna!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz